بزرگنمايي:

ندای لرستان - جمهوری اسلامی / «رسانه ملی نیازمند پالایش» عنوان یادداشت روز در روزنامه به قلم است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
سروسامان داشتن امور داخلی کشور، پایه اصلی مقبول تلقی شدن چهره خارجی و بالا رفتن اعتبار بین‌المللی آنست. اگر دستگاه‌های مدیریتی داخلی دقیق و منظم کار نکنند، متصدیان دیپلماسی خارجی نمی‌توانند چهره خارجی کشور را پایدار و قابل اعتماد ترسیم کنند.
در میان دستگاه‌های داخلی کشور، تاثیر کارکرد تعدادی از آنها بیش از بقیه است هرچند هماهنگی مجموعه دستگاههاست که نظم را برقرار می‌کند و مقبولیت چهره کشور در چشم خارجیان را به حدنصاب می‌رساند. برای نمونه، کارکرد درست دستگاه قضائی هر کشوری تاثیر بسیار زیادی در سروسامان دادن به امور داخلی آن کشور دارد کمااینکه فشل بودن این دستگاه به فشل شدن کل جامعه منجر خواهد شد. نمونه بسیار بارز دیگر، رسانه ملی است که پیشانی مجموعه حکومتی و زبان حکمرانی تلقی می‌شود و نقش مهمی در زیبا یا زشت نشان دادن چهره کشور دارد.
در کشور ما رسانه ملی که نام دیگر آن «صدا و سیما» است، چون کاملاً انحصاری است، تنها ترسیم‌گر چهره حکومت و تنها زبان حکمرانی تلقی می‌شود و به همین دلیل از حساسیت بسیار بالائی برخوردار است و در ترسیم چهره کشور و نظام و جامعه ایرانی برای جهان خارج از ایران نقش اول را بازی می‌کند. اگر این انحصار وجود نداشت و علاوه بر صدا و سیمای متعلق به حکمرانی، رادیوها و تلویزیون‌های دیگری هم در ایران فعال بودند، این امکان وجود می‌داشت که ترسیم چهره کشور و جامعه، انحصاری نباشد و حتی چهره نظام جمهوری اسلامی نیز توسط رادیوها و تلویزیون‌های غیردولتی و غیرحکومتی آنگونه که باید باشد ترسیم شود و مصادیق اقدامات غیرمنطبق با نظام اسلامی به اطلاع افکار عمومی برسد.
حتی اگر در صورت استمرار انحصار، ساختار مدیریتی و عملکرد صدا و سیما بگونه‌ای باشد که واقعاً مصداق «ملی» باشد و بتوان عنوان «رسانه ملی» را بر آن منطبق دانست، در آنصورت هم می‌تواند قابل قبول باشد. در چنین فرصتی، هدف این نیست که به کسی اجازه داده شود علیه منافع ملی از تریبون رسانه ملی سخنی بگوید یا فیلمی پخش کند. کاملاً در چارچوب مصالح عمومی جامعه، منافع ملی و قوانین و مقررات نظام، می‌توان از صاحبان دیدگاه‌های مختلف خواست درباره موضوعات مختلف داخلی و خارجی نقطه‌ نظرهای خود را مطرح کنند، نظرها و عملکردهای دیگر را نقد نمایند و این فرصت را برای مردم فراهم بیاورند که از میان نقطه‌نظرهای مختلف، آن را که می‌پسندند انتخاب کنند.

علاوه بر این، رسانه ملی باید از مدیرانی باسواد، روشن‌ضمیر، مستقل، متعهد، دارای درک بالای سیاسی و اجتماعی و آشنا با تحولات جهانی برخوردار باشد. چنین مدیرانی، سطح محتوای رادیو و تلویزیون را بالا می‌برند و از گرفتار شدن رسانه ملی در چنبره افکار محدود جناحی، افتادن در دام جریان‌های افراطی، دست و پا زدن در باتلاق‌های خرافات و سطحی‌نگری و بیگانه شدن از دردها و رنج‌های مردم جلوگیری می‌کنند. تمام برنامه‌های صدا و سیما باید مالامال از صدق و صفا باشند به ویژه خبر که به دروغ آلوده شدنش بی‌اعتمادی عامه را در پی دارد.
به این ویژگی‌ها در مورد مدیران و محتوای برنامه‌ها بقدری بی‌اعتنائی شد که اکنون رسانه ملی به محلی برای هدیه دادن کفن و آگهی ترحیم و سبیل‌کشی از افراد محترم و خدشه وارد کردن به کرامت انسانی آنها تبدیل شده و به پائین‌ترین سطح محتوائی تنزل پیدا کرده است. آنچه مایه تاسف بیشتر است اینست که رئیس رسانه ملی در واکنش به این بی‌حرمتی‌های شرم‌آور، با لبخند می‌گوید کج‌سلیقگی بوده و تذکر داده‌ام!
لازم است مسئولین نظام بدانند این بی‌حرمتی‌ها مردم را بشدت آزرده کرده و اعتبار رسانه ملی را بشدت مخدوش نموده است. بی‌تفاوتی در برابر اینهمه بی‌سروسامانی رسانه ملی، از آینده بشدت تاسف‌باری برای صدا و سیما خبر می‌دهد. در شرایط حساس امروز که ایران در معرض خطر است، به رسانه ملی قدرتمندی که مورد اعتماد مردم باشد نیاز داریم. رسانه ملی برای رسیدن به چنین جایگاهی نیازمند یک پالایش مدیریتی جدی است.