بزرگنمايي:

ندای لرستان - آرمان ملی / «فشار روانی بر ایران» عنوان یادداشت روز در روزنامه آرمان ملی به قلم عبدالرضا فرجی‌راد است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
در روزهای اخیر، دیدار دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده و بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، به یکی از موضوعات مهم رسانه‌ای تبدیل شده است.
اکنون برخی رسانه‌ها تلاش دارند بخش‌هایی از گفت‌وگوهای میان این دو را افشا کنند. طبق یکی از گزارش‌ها، ترامپ و نتانیاهو توافق کرده‌اند که در صورتی که تلاش‌های دیپلماتیک واشینگتن برای محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران به نتیجه نرسد، اسرائیل مجاز به حمله موشکی به تأسیسات هسته‌ای ایران خواهد بود. این خبر نشان‌دهنده هماهنگی نزدیک میان آمریکا و اسرائیل برای اعمال فشار بیشتر بر تهران است. در همین حال، رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، اعلام کرده که سطح غنی‌سازی اورانیوم در ایران افزایش یافته است. این اظهارنظر موجب نگرانی شدید کشورهای غربی، به‌ویژه ایالات متحده و اسرائیل، شده است. به نظر می‌رسد آن‌ها قصد دارند از این مسئله برای تشدید فشارهای دیپلماتیک و رسانه‌ای بر ایران استفاده کنند. در واقع، ایجاد فضای روانی منفی علیه تهران، بخشی از یک راهبرد گسترده برای وادار کردن ایران به عقب‌نشینی و پذیرش شرایطی نابرابر در مذاکرات هسته‌ای است. از سوی دیگر، اسرائیل نه‌تنها در قبال ایران، بلکه در سطح منطقه نیز سیاست‌های تهاجمی خود را تشدید کرده است. این کشور اخیراً وارد تنش‌هایی با مصر شده که باعث آماده‌باش ارتش سوم مصر شده است. همچنین، روابط اسرائیل با اردن نیز دچار چالش‌هایی شده و در غزه، سیاست‌های سخت‌گیرانه‌تری را برای اعمال فشار بر مردم این منطقه در پیش گرفته است. این تحرکات نشان می‌دهد که اسرائیل در حال اجرای یک استراتژی منطقه‌ای گسترده است که تنها محدود به ایران نیست، بلکه شامل کشورهای عربی منطقه نیز می‌شود. ترامپ در ماه‌های اخیر، به اسرائیل میدان گسترده‌ای برای اقدام در منطقه داده و سعی دارد این کشور را به ابزاری برای پیشبرد منافع خود تبدیل کند. اما نباید فراموش کرد که اسرائیل، حتی بدون حمایت آمریکا، همواره در پی تضعیف برنامه هسته‌ای ایران بوده و پیش از این نیز بارها تلاش کرده است تا با خرابکاری یا اقدامات نظامی، مانع از پیشرفت این برنامه شود. به نظر می‌رسد آنچه اکنون در حال وقوع است، هم‌افزایی سیاست‌های تهاجمی واشینگتن و تل‌آویو برای اعمال فشار بر تهران است. با این حال، نباید از این نکته غافل شد که بسیاری از این تهدیدات، بیش از آنکه زمینه عملی داشته باشند، بخشی از یک جنگ روانی است که با هدف تأثیرگذاری بر اقتصاد داخلی ایران طراحی شده است. تجربه نشان داده که غرب و اسرائیل، در کنار تهدیدات نظامی، همواره از ابزار جنگ روانی و رسانه‌ای برای ایجاد بی‌ثباتی در داخل ایران استفاده کرده‌اند. اما آن‌ها باید بدانند که ایران به‌راحتی اجازه یک حمله یک‌جانبه را نخواهد داد. اسرائیل تاکنون دو بار در ایران عملیات انجام داده و هر دو بار با واکنش متقابل تهران مواجه شده است. اگر تل‌آویو بخواهد تأسیسات هسته‌ای ایران را هدف قرار دهد، بدون شک ایران نیز با اقدام متقابل، تأسیسات حساس اسرائیل، از جمله سایت دیمونا، را هدف قرار خواهد داد. ایران بارها اعلام کرده که تنها در شرایطی برابر حاضر به گفت‌وگو درباره برنامه هسته‌ای خود خواهد بود. تهدیدات نظامی، فشارهای اقتصادی و جنگ روانی، اگرچه ممکن است در کوتاه‌مدت تأثیراتی بر فضای داخلی ایران بگذارد، اما سیاست‌های کلان تهران را تغییر نخواهد داد. آنچه در منطقه در حال وقوع است، نوعی قلدری سیاسی و نظامی از سوی آمریکا و اسرائیل است که هدف آن تحمیل شرایط ناعادلانه بر ایران و دیگر کشورهای منطقه است. با این حال، همان‌گونه که در گذشته نشان داده شده، ایران در برابر این فشارها عقب‌نشینی نخواهد کرد.