بزرگنمايي:

ندای لرستان - تسنیم / متن پیش رو در تسنیم منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست.
مکانی که دیروز رژیم صهیونیستی در ضاحیه بیروت هدف قرار داد، مکان مهمی نبود و برخلاف ادعای این رژیم، تسلیحات حزب‌الله در آن وجود نداشت، بلکه این حمله هم‌زمان با سفر عون به فرانسه با تصور جلب حمایت ماکرون، چند حقیقت را برای لبنانی‌ها روشن می‌کند.
بازار
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، در پی حملات بی‌سابقه‌ای که ارتش رژیم صهیونیستی روز گذشته به ضاحیه جنوبی بیروت بعد از گذشت بیش از چهار ماه از آتش بس انجام داد، هشدارهای زیادی در مورد تلاش این رژیم برای اجرای توطئه جدید در لبنان صادر شده است.
در حالی که رژیم اشغالگر هرگز به مفاد توافق آتش بس و قطعنامه 1701 پایبند نبوده و طی دوره آتش بس، صدها شهروند لبنانی را در حملات خود به جنوب این کشور، شهید و زخمی کرد، دیروز اشغالگران با ادعای تکراری شلیک موشک از جنوب لبنان به شمال فلسطین اشغالی، حملاتی را به ضاحیه بیروت انجام داده و تهدید به از سرگیری بمباران بیروت کردند.
همین مسئله با خشم محافل و تحلیلگران لبنانی، از موضع سست و ضعیف دولت و ریاست جمهوری این کشور در قبال تجاوزات صهیونیست‌ها همراه بوده و آن را به مثابه دهن کجی به اقدامات دیپلماتیک مقامات لبنانی برای حل بحران جنگ با اسرائیل دانستند.
در این زمینه، «طونی الخوری» نویسنده برجسته لبنانی در یادداشتی برای وب سایت النشره، به شدت دولت و ریاست جمهوری لبنان را که طی این مدت نتوانستند حتی یک اقدام عملی برای توقف تجاوزات صهیونیست‌ها انجام دهند مورد انتقاد قرار داد. مضمون این مقاله به شکل زیر است:
محاسبات اشتباه جوزف عون در سفر به پاریس
در شرایطی که جوزف عون، رئیس جمهور لبنان امیدوار به حمایت‌های خارجی بود و به پاریس رفته بود تا از اسرائیل به امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه شکایت کند و از او بخواهد که اسرائیل را برای اجرای آتش بس تحت فشار قرار دهد، این رژیم اقدام به انجام حملات بی سابقه علیه لبنان کرد.
سفر جوزف عون به فرانسه، در چارچوب تلاشی از سوی او برای نشان دادن حمایت بین المللی از وی و توانایی‌اش جهت بسیج حمایت جهانی برای تحت فشار قرار دادن اسرائیل در اجرای آتش بس بود تا به این صورت جوزف عون بتواند به مرحله بعدی منتقل شود و خودش را به عنوان یک رئیس جمهور قابل قبول ثابت کند.
اما همزمان با آن، رژیم صهیونیستی سعی کرد حملات خود علیه لبنانی‌ها را گسترش داده و به این ترتیب آنها را به وحشت انداخته و مجبورشان کند، آنچه را که در دوره جنگ نپذیرفته بودند، در مرحله کنونی قبول کنند.
در برابر این واقعیت، مقامات اسرائیلی درها را برای انجام کاری که از زمان آتش بس انجام نشده بود، باز کردند و به بمباران ضاحیه بیروت پرداختند؛ آن هم در یک روز معمولی و در حالی که مردم در خیابان‌ها حرکت می‌کردند. این اقدام اسرائیل اهداف و برنامه سفر عون به پاریس را زیر و رو و وی را تبدیل به نمادی از تسلیم و عقب نشینی کرد.
مکانی که در حمله دیروز اسرائیل به ضاحیه بیروت هدف قرار گرفت، هدف مهمی نبود و برخلاف ادعای صهیونیست‌ها، تسلیحات حزب الله هم در آنجا وجود نداشت، بلکه هدف اسرائیل از انجام این حمله صرفاً ایجاد رعب وحشت در لبنان و ارسال این پیام روشن بود که هرگونه مخالفت با شروط اسرائیل و یا تلاش برای تحت فشار قرار دادن این رژیم، عواقب سنگینی برای لبنان دارد؛ به ویژه در شرایطی که نه ارتش لبنان قدرت نظامی کافی برای مقابله با اسرائیل از خود نشان داده و نه اینکه اقدامات دیپلماتیک لبنانی‌ها به جایی رسیده است که بتواند اسرائیل را از تجاوز به این کشور باز دارد.
این حمله اسرائیل به ضاحیه بیروت بار دیگر کارت‌ها را به هم ریخته و دولت لبنان را در راهی قرار داد که به جای پیدا کردن راهکارهایی جهت تحت فشار قرار دادن اسرائیل برای عقب نشینی و آزادی اسرای لبنانی، در پی راهی برای صرفاً کاهش تجاوزات اسرائیل باشد. بعد از آن هم لبنان مجبور است تحت فشار آمریکا مسیر عادی‌سازی با صهیونیست‌ها را پیش بگیرد.
سفر جوزف عون به فرانسه می‌توانست موفقیت آمیز باشد، اما حملات اسرائیل همه چیزهایی را که او روی آن حساب کرده بود، از بین برد و موجب شد اهداف، شروط و خواسته‌های صهیونیست‌ها مجدداً در اولویت قرار بگیرد.
واقعیت جدیدی که رژیم صهیونیستی امروز در تلاش برای تحمیل آن به لبنان است؛ مبتنی بر دو گزینه می‌شود: یا تسلیم شدن لبنان برای مذاکرات مستقیم با اسرائیل که ناچار منجر به عادی سازی می‌گردد، یا ماندن زیر یوغ حملات مداوم این رژیم به مناطق مختلف لبنان.
وضعیتی که لبنان اکنون در آن گرفتار شده، معضلی است که بزرگترین بازنده آن جوزف عون خواهد بود؛ فردی که کشورهای عربی و غربی تلاش زیادی برای رساندن او به کاخ بعبدا (کاخ ریاست جمهوری لبنان) کردند، اما در نهایت او را رها کردند و برخلاف چیزی که انتظار داشت حمایتی از وی به ویژه در برابر تجاوزات اسرائیل به عمل نیاوردند.
این روند هشداری بزرگ برای دولت، ریاست‌جمهوری و ارتش لبنان است تا بدانند گزینه‌های دیپلماتیک و مذاکره در برابر رژیم صهیونیستی که چیزی جز جنگ و زبان زور نمی‌فهمد به هیچ وجه کارساز نخواهد بود و آمریکا نه یک میانجی، بلکه شریک تجاوزات و توطئه‌های اسرائیل بوده و هرگز به منافع لبنان فکر نمی‌کند. بنابراین مقامات لبنانی اگر در ادعای خود برای محافظت از حاکمیت کشور صادق هستند، باید از گزینه تسلیم مقابل دیکته‌ها و فشارهای آمریکایی-صهیونیستی اجتناب کنند.