بزرگنمايي:

ندای لرستان - ایران /متن پیش رو در ایران منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
دکتر محمد هزیمه-روزنامه نگار لبنانی| شرایط بین‌المللی و منطقه‌ای باعث شد، شاهد ترسیم معادلات جهانی جدید باشیم که آن را باید در چهارچوب یک توطئه بزرگ تفسیر کنیم. تحولات در سوریه طوری بود که حتماً شاهد نابودی و خسارت‌های بزرگی می‌بودیم؛ برای اینکه سوریه متحمل این خسارات نشود، رئیس‌جمهوری بشار اسد تصمیم گرفت از صحنه سیاسی خارج شود. بشار اسد به چهارچوب‌ها و بنیان‌های ملی‌گرایی در سوریه و حفاظت از هویت عربی و تمامیت ارضی سوریه از یک‌سو و حفاظت از آرمان فلسطین از سوی دیگر ملتزم بود. او در این سال‌ها در مقابل هجمه‌های استعماری و غربی ایستاد و برای همین در کنار مقاومت بود و در این چهارچوب، از مقاومت به عنوان یک پروژه در جهت مقابله با برنامه استعمار حمایت کرد؛ مقاومتی که فراتر از زمان و جغرافیاست. به تعبیر دیگر، در این روزها که عده‌ای موضوع صلح و عادی‌سازی رابطه با رژیم صهیونیستی را در دستورکار قرار داده‌اند، این محور مقاومت بود که با این روند مطلوب نظام سلطه، یعنی عادی‌سازی روابط با اسرائیل مقابله کرد.
هدف پروژه نظام سلطه این است که مشکلات بزرگ و خطرناکی را برای دنیا ایجاد کند و ملت‌ها و دولت‌ها را از بین ببرد. برای همین رئیس‌جمهوری بشار اسد نمی‌خواست که ابزاری در این چهارچوب باشد. بشار اسد در این مدت در کنار ملتش ایستاد و نخواست ملتش وارد یک بحران شود؛ او نمی‌خواست مانعی در برابر تلاش‌های سیاسی باشد.
کشورهای استعماری به‌خصوص یکی از کشورهای همسایه سوریه که طمع‌های مستمری نسبت به سوریه داشت و پروژه اخوانی هدفمندی را در خاورمیانه دنبال می‌کرد، می‌خواست به سوریه آسیب برساند و این جزئی از همان پروژه خاورمیانه جدید بود که امریکایی‌ها دنبال می‌کردند و هدفشان تجزیه کشورهای عربی بود. در این پروژه، کشورهای عربی به یک‌سری گروه‌های مذهبی دارای درگیری و اختلافات مذهبی تبدیل می‌شوند که مجبورند در نظم مطلوب امریکا عمل کنند و ناچارند با رژیم صهیونیستی ارتباط برقرار کنند.
این درست است که آنها توانستند رئیس‌جمهوری اسد را از صحنه سیاسی دور کنند؛ ولی تجارب تاریخی نشان خواهد داد که استفاده از تروریسم و سرمایه‌گذاری روی گروه‌های مسلح تروریستی مانند خوردن سمی است که تدریجاً خود آنها را از بین خواهد برد.
به نظر من بشار اسد در این نبرد پیروز شد و سوریه و مردم کشورش را از مشکلات آتی نجات داد؛ در حالی که استعمار به دنبال این بود تا این مشکلات عمیق‌تر شوند. با اینکه این پروژه استعماری نشان داد، دموکراسی غربی بسیار دروغگوست و مدعیان دموکراسی غربی اگر لازم بدانند، حتی از ابزار گروه‌های تروریستی مسلح هم استفاده می‌کنند؛ گروه‌هایی که نه‌تنها هیچ بویی از آرمان آزادی فلسطین نبرده‌اند بلکه رد بوسه نتانیاهو بر گونه‌های آنها حک شده است.
سوریه در خطر جنگ داخلی بین گروه‌هایی است که نه‌تنها پروژه و دیدگاه مشخصی ندارند بلکه وارد آتشی خواهند شد که خودشان روشن کردند و از قضا خودشان هم در آن آتش خواهند سوخت و اگر این آتش ادامه پیدا کند، به کشورهای همسایه می‌رسد و منطقه و جهان را با تهدید مواجه خواهد کرد. حال چه کسی هزینه این آتش‌افروزی را پرداخت خواهد کرد: آن کسی که عقرب‌ها را از لانه بیرون آورد...