چاپ

ندای لرستان - آیا می‌دانستید موزی که امروز می‌خورید همان موزی نیست که مردمان چند نسل پیش می‌خوردند؟ موزی که احتمالا امروز در وعده صبحانه‌تان می‌خورید نوعی موز به نام موز "کاوندیش" است در حالی که موزی که تا دهه 1950 میلادی در خواربارفروشی‌ها وجود داشت نوعی موز به نام "گروس میشل" بود که توسط بیماری به نام پژمردگی فوزاریومی موز یا FWB از بین رفت که یک بیماری پژمردگی آوندی است.

پژمردگی فوزاریومیِ موز گروس میشل توسط یک پاتوژن قارچی ایجاد شد که موز را تحت تاثری قرار می‌دهد. این عفونت قارچی با اشغال سیستم عروقی گیاه مانع از انتقال آب و مواد معدنی به آن می‌شود. زیست شناسان گیاهی گونه کاوندیش مقاوم به فوزاریوم را برای جایگزینی گروس میشل توسعه دادند. با این وجود، طی چند دهه گذشته تجدید حیات پژمردگی فوزاریومی موز ناشی از سویه متفاوتی از همان قارچ بار دیگر تهدیدی برای تولید جهانی موز محسوب می‌شود.
افزایش تنوع موز
مشخص شد که یکی از دلایل اصلی تجدید حیات اخیر این عفونت قارچی تسلط یک کلون موز بر صنعت بین‌المللی موز است. پرورش انواع مختلف موز می‌تواند کشاورزی را پایدارتر ساخته و فشار بیماری بر روی یک محصول را کاهش دهد. کشاورزان و محققان می‌توانند با شناسایی یا توسعه گونه‌های موز متحمل یا مقاوم پژمردگی فوزاریوم موز را کنترل نمایند. یافته‌های تحقیقات تازه نشان می‌دهند که راه دیگر برای محافظت از موز کاوندیش طراحی جذب کننده‌های موثر اکسید نیتریک برای کاهش فشار سمی ناشی از انفجار گاز است.
تصور این که مصرف کننده‌ای که صرفا از خوردن موز لذت می‌برد چگونه می‌تواند در نبرد با بیماری ویرانگر محصولات موز مشارکت داشته باشد دشوار به نظر می‌رسد. با این وجود، مصرف کنندگان بازار را تعیین می‌کنند و کشاورزان مجبور می‌شوند به کشت و پرورش آن چه بازار می‌خواهد بپردازند.
شما می‌توانید زمانی که به سوپر مارکت می‌روید با امتحان عمدی یک یا چند مورد از صد‌ها گونه موز موجود دیگر به افزایش تنوع موز کمک کنید. هم چنین، شما می‌توانید انواع محلی دیگر میوه‌ها و محصولات کشاورزی را برای کمک به حفظ تنوع گیاهی و حمایت از تولیدکنندگان محلی خریداری کنید. همکاری بین دانشمندان، کشاورزان، صنعت و مصرف کنندگان در سراسر جهان می‌تواند به جلوگیری از کمبود موز و سایر محصولات در آینده کمک کند.