چاپ

ندای لرستان - در میان تهدیدات mpox و ویروس‌های ناشناخته جدید، اپیدمیولوژیست‌ها با ظرفیت کم آزمایشگاهی، اطلاعات نادرست و بی‌توجهی دولت ها مبارزه می‌کنند.

به گزارش الجزیره، سپتامبر 2017 در یک بیمارستان آموزشی در ایالت بایلسا در جنوب نیجریه بود. پسری 11 ساله با تب، بثورات و ضایعات روی بدنش وارد درمانگاه شد.
دیمی اوگوینا، دانشمند بیماری های عفونی و مدیر ارشد پزشکی، او را معاینه کرد. در ابتدا، پزشکان فکر کردند که ممکن است آبله مرغان باشد، اما پس از شنیدن این که پسر قبلاً به این بیماری مبتلا شده است، مشکوک شدند که باید چیز جدی تری باشد.
پس از بررسی بیشتر، اوگوینا به این نتیجه رسید که احتمالاً آبله میمون است، یک بیماری بسیار عفونی که باعث بثورات پوستی، ضایعات مخاطی و سایر علائمی می شود که پسر تجربه می کرد.
این یک یافته خیره کننده بود. آخرین مورد آبله میمون – که اکنون mpox نامیده می شود – در نیجریه تقریبا 40 سال قبل از آن کشف شد. و حتی پس از آن، تنها دو مورد تا کنون ثبت شده است. کشور برای آن آماده نبود.
در آن مرحله، اوگوینا نمی توانست از تشخیص مطمئن باشد. او ابتدا باید مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های نیجریه را مطلع می‌کرد که باید نمونه‌برداری می‌کرد و سپس آن را برای آزمایش به انستیتو پاستور در داکار، سنگال ارسال می‌کرد. این روند روزها طول کشید، اما زمانی که نتایج به دست آمد، همان طور بود که اوگوینا گمان می کرد.
با به صدا درآمدن زنگ خطر در نیجریه، موارد مشکوک بیشتری به بیمارستان او سرازیر شدند. همه باید از داکار آزمایش و تایید شوند.
ترس، ننگ و حدس و گمان در بیمارستان رشد کرد و قابل لمس بود. آنها با تئوری های جعلی منتشر شده در رسانه ها در مورد “ابولای دیگر” – بیماری ویروسی خونریزی دهنده ای که فقط سه سال قبل از آن کشور را درگیر کرد، کمک کردند.
این کودک 11 ساله که دوباره سالم به خانه بازگشت، توسط همسایه ها به عنوان “پسر میمون” مورد تمسخر قرار گرفت. تصورات غلط دیگری نیز ظاهر شد: مردی که از شریک جنسی زن آلوده ردیابی شده بود، از مراجعه به بیمارستان خودداری کرد و اصرار داشت که بیماری او یک “حمله معنوی” است و به همین دلیل درمان می شود.