ندای لرستان - عصر ایران /متن پیش رو در عصر ایران منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
از دو قانون حجاب و مشاغل حساس آبی گرم نشد و حالا سراغ دست‌پخت اول‌شان در سال 99 ( اقدام راهبردی) رفته‌اند در حالی که اگر مذاکره‌ای درگیرد چه بسا سرنوشت آن دو مصوبه در انتظار این یکی هم باشد....

مهرداد خدیر| رئیس مجلس شورای اسلامی در نطق امروز خود بار دیگر و البته بدون ذکر نام به محمد جواد ظریف معاون راهبردی رئیس جمهوری به سبب آنچه در داووس سوئیس در مصاحبه با فرید زکریا روزنامه‌نگار مشهور گفته بود طعنه زد و از او خواست مراقب سخنان خود در محافل بین‌المللی باشد.
این بار البته دیگر آقای قالیباف از آقای ظریف نخواست بر اساس قانون تصدی مشاغل حساس، ظریفانه کنار برود. هم ممکن است مانند شماری از همکاران به دستگاه قضایی دل بسته باشد و هم شاید دریافته قرار نیست ظریف کنار گذاشته شود و از لحن او دومی محتمل‌تر است چون در تعبیری تخفیف‌آمیز او را ذیل کسانی دانست که " alt="ندای لرستان" width="100%" />

احتمالا بازدید دیروز رییس جمهور پزشکیان به اتفاق ظریف به عنوان معاون راهبردی از نمایشگاهی که در حسینیۀ امام خمینی برپاست و انعکاس آن در تارنمای رسمی رهبری با ذکر عنوان رسمی آقای ظریف، آقای قالیباف را تا اندازه‌ای متوجه هماهنگی‌ها در سطوح عالی ساخته و با تعبیر کارگزار نظام به رسمیت شناخت.
انتظار می‌رفت رییس مجلس در نطق خود به تقبیح شعارهای موهن علیه رئیس جمهور پزشکیان و معاون او در اجتماع چند کفن‌پوش پرخاش‌گر هم بپردازد ولی سراغ اظهارات ظریف در داووس و در یک مصاحبه رفت با این محور که چرا اختلافات داخلی را در محافل بین‌المللی مطرح کرده است.
می‌توان حدس زد بیشتر از این جمله او ناخرسندند که به فرید زکریا گفته است "اگر امروز به جای رئیس جمهور پزشکیان رئیس جمهور جلیلی داشتید ممکن بود یک جنگ در منطقه داشته باشید."
اولا این حرف چه در تهران گفته می‌شد چه در سوییس بازتاب بین‌المللی داشت و گذشت آن زمان که سخنی در جایی محبوس شود. سال‌هاست چنین است کما این‌که وقتی احمدی‌نژاد در یک روستای مرزی درباره انرژی هسته‌ای صحبت می‌کرد همان بازتاب را داشت که در دانشگاه کلمبیا و اساسا رسانه‌ها دنیا را به دهکده جهانی تبدیل کرده‌اند و دیدیم این قاعده درباره خود آقای قالیباف هم صادق است و آنچه برای جلب رضایت تندروها در محافل داخلی‌شان و علیه ظریف گفت به اندازه سخنان او در مجلس بازتاب داشت‌.
ثانیا آقای قالیباف نگفته آنچه ظریف گفته درست نیست و اگر جلیلی هم رئیس جمهور می‌شد جنگی محتمل نبود بلکه گفته چرا در آنجا گفته است. در حالی که او وسط نشست داووس فریاد نکشیده بلکه در پاسخ به پرسش یکی از مشهورترین روزنامه‌نگاران بین‌المللی گفته است و کسی که نیم قرن تجربه فعالیت دیپلماتیک دارد و از اسرار مختلف آگاه است و 8 سال وزیر خارجه بوده اگر نتواند نظر خود را با مصالح و ملاحظات بگوید چه کسی می‌تواند؟
با مزه این‌که در بهار 1400 و در حالی وزیر امور خارجه بود هم باز بر او خرده می‌گرفتند که چرا فلان گفتی و بهمان را نگفتی و فقط کارگزاری و حالا می‌گویند مسؤولیت با وزارت خارجه است.
سه نکته اصلی مد نظر این یادداشت اما اینهاست:
یک. اگر تفاوتی ندارد جلیلی رئیس جمهور می‌شد یا پزشکیان یا دیگری، خود قالیباف چرا کاندیدا شد؟ اگر خود او رئیس جمهور شده بود چه؟ تفاوت داشت یا نه؟
دو. اتفاقا ظریف می‌خواهد بگوید دموکراسی در ایران جواب می‌دهد و تغییرات را باور کنند و یک‌دست نپندارند.
 نکته سوم اما منظور اصلی است. این که آقای قالیباف نگران است سرنوشت دست‌پخت دوم و سوم مجلسِ تحتِ ریاست او برای دست‌پخت اول تکرار شود. مرادم از دست‌پخت همان مصوبه قانون اقدام راهبردی در پاییز 99 است که چوب لای احیای برجام در دولت روحانی و پس از انتخاب بایدن گذاشت. دست‌پخت دوم و سوم هم قانون حجاب و مشاغل حساس است.
قانون حجاب مسکوت مانده و به مجمع یا شورای عالی امنیت ملی رفته و نه تنها رئیس جمهور ابلاغ نکرد که رئیس مجلس هم با این که قول داده بود ابلاغ می کند بازماند.
 آن یکی هم مشاغل حساس است که به استناد آن می‌خواستند ظریف را از کابینه حذف کنند.
حالا که آن دو دست‌پخت به نتیجۀ مطلوب نرسیده فیل‌شان یاد هندوستان کرده که همان دست‌پخت اول یا قانون اقدام راهبردی است. چون نگران‌اند مجوز مذاکره صادر شود دست‌شان از محدود کردن دولت با آن قانون هم کوتاه خواهد شد. (تصویب اف‌ای‌تی‌اف هم محتمل است و بهتر است آقای قالیباف انرژی خود را صرف مدیریت نمایندگان پایداری کند که چون انتظار این رخداد را هم ندارند شاید سر و صدا کنندچراکه می‌بینند بیرون از اراده آنها اتفاقاتی در راه بوده و سرگرم ماندن و رفتن ظریف‌ بوده‌اند!)
این رفتارها و گفتارها در عین حال این شائبه را هم پدید می‌آورد که قالیباف رقابت انتخاباتی را ادامه می‌دهد؛ اگر با پزشکیان تمام شده با سایه او. در حالی که اگر به همراهی دولت ادامه دهد برای او بهتر است.
این هم قابل تأمل است که هم‌زمان با سفر رئیس جمهوری به تاجیکستان و روسیه رئیس مجلس به اتیوپی‌یی رفت که در تهران سفارتخانه ندارد و حجم تجارت ما با این کشور آفریقایی 15 میلیون دلار است و دستاورد سفر ایجاد خط هوایی تهران- آدیس آبابا اعلام شد ولی سفر ظریف به داووس و مصاحبه با فرید زکریا بسیار بیش از سفر او به آدیس آبابا بازتاب داشته است!