بزرگنمايي:

ندای لرستان - روزنامه سازندگی / «مگر ظریف در داووس چه گفت؟» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم کوروش احمدی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
اعتراضات عده‌ای معدود اما پرسروصدا، توأم با شعار «مرگ بر» و «اعدام باید گردد» و … علیه ظریف مرا ناچار کرد که بالاخره ویدئوی کامل مصاحبه ظریف با فرید زکریا را با دقت ببینم. هرچه بیشتر دیدم بیشتر بر حیرتم افزوده شد؛ چون چیزی در گفته‌های ایشان نیافتم، جز دفاعی منسجم و مستدل از جمهوری اسلامی و رد روایت‌های رایج در دنیا درباره تحولات منطقه و داخل طی ماه‌های اخیر. تردید ندارم کسانی که با شعار اعدام باید گردد به ظریف تاختند، سخنان او را نشنیده‌اند. بر اصحاب هیاهو حرجی نیست اما با اظهارات برخی دیگر مانند رئیس مجلس چه کنیم؟
آقای قالیباف گفته است که «کارگزاران نظام» باید مواظب باشند» پیامی به دشمن منتقل نشده و منافع ملی به خطر نیفتد و اضافه کرده‌اند که «برداشت موضع ضعف از نظام مقتدر ایران، باعث خطای محاسباتی آمریکا و افزایش فشار اقتصادی می‌شود». این واقعاً حیرت‌انگیز است. ایشان از کجای مصاحبه ظریف القای «موضع ضعف از نظام مقتدر ایران» را استنباط کرده‌اند. یا کجای گفته‌های ظریف در حکم انتقال پیام به دشمن و به «خطر انداختن منافع ملی بوده است». انتظار حداقلی از انصاف، انتظار زیادی نیست.
یکی از فرازهای سخنان ظریف که ظاهراً موجب خشم و هیاهو شد، آنجاست که می‌گوید: «اگر به جای پزشکیان، جلیلی بود یک جنگ عمده در منطقه می‌داشتیم». اما آیا این درست است که از یک مصاحبه یک عبارتی را بیرون بکشیم و پیراهن عثمان کنیم، بدون توجه به کلیت بحث؟ ظریف این را گفت. اما این حرف را در مقام مقابله با سخن مستمر فرید زکریا زد که می‌گفت، «تو اینجا هر چه بگویی بی‌اهمیت است» چون «کنترل سیاست ایران در دست تندروهاست». زکریا همان حرفی را می‌زد که در جریان انتخاب تم اصلی بحث‌ها بود و آن اینکه رئیس‌جمهور در ایران کاره‌ای نیست و آن سخن ظریف در مقام رد این گزاره بود. اشاره به تردد زنان بی‌حجاب در خیابان‌های ایران و درخواست دولت پزشکیان به تعلیق اجرای قانون حجاب نیز باید در متنش دیده شود.
زکریا گفت، در عربستان از قول زنان عربستانی شنیده که امروز آنها آزادی‌های بیشتری از زنان ایران دارند. او همچنین در پاسخ به اشاره ظریف به حضور 4 زن در کابینه پزشکیان، پرسید که آیا «آنها می‌توانند بدون حجاب در دولت حاضر شوند». ظریف در پاسخ به این و بسیاری تقابل‌های کلامی و جدل‌های دیگر بود که آن جمله را گفت. ضمن اینکه سخن او در واقع چیزی جز بیان امر واقع نبود؛ امر واقعی که در تمام کائنات شاید تنها خواجه حافظ‌ شیرازی از آن بی‌خبر باشد. خود آقای قالیباف مگر در پاسخ به اعتراضات مدعیان در مورد عدم ابلاغ قانون حجاب در 23 آذر نگفت: «همان مرجعی که این تاریخ را به ما ابلاغ کرده بود، مجدداً آن را تمدید کرد؟» ایشان باید توضیح دهد، کجای این سخنان ظریف «منافع ملی را به خطر می‌اندازد» یا «ضعف نظام مقتدر» را تداعی می‌کند. قابل درک است کسانی که شعار اعدام باید گردد و … می‌دهند، اهداف سیاسی خود را دارند و هر چیزی را ممکن است، بهانه کنند اما آقای قالیباف چرا بی‌منطق آب به آسیاب آن جماعت می‌ریزد.

مهم‌تر اینکه، جای تاسف است که از یک مصاحبه نیم ‌ساعته پرچالش در یک عرصه جهانی که ظرف سه چهار روز 142 هزار بار دیده شده تنها دو، سه دقیقه آن را علم کنند، آن هم به صورت تحریف شده.
بقیه مصاحبه ظریف در مورد رد روایت ضعف ایران بعد از تجاوزات و جنایات اسرائیل، بحث مستقل و قائم به ذات بودن مقاومت فلسطین، اینکه بدون تشکیل کشور فلسطین مساله فلسطین حل نخواهد شد، رد روایت صهیونیسم در مورد منشأ ایرانی داشتن مخالفت با اسرائیل، رد مستدل ضعیف شدن دفاع هوایی ایران، بحث جنایات اسرائیل و بی‌حیثیت شدن سران آن، بحث اینکه جمهوری اسلامی یک اینچ زمین از دست نداده، اینکه جمهوری اسلامی همچنان مانند اوایل انقلاب برای مردم جهان الهام‌بخش است و می‌تواند در همه دنیا مردم را به خیابان بیاورد، نقش اسرائیل و افراطیون در خارج شدن آمریکا از برجام و … اصلاً دیده نشده است. پرداختن به برخی از این گزاره‌ها که می‌توانند بعضاً به وقت خود محل مناقشه هم باشند شاید بتوان به حساب نوعی از خودگذشتگی از جانب ظریف گذاشت.
آقای قالیباف و مقامات مادون و مافوق ایشان باید بدانند که در روز واقعه هیچ‌کسی را جز ظریف ندارند که بتواند در عرصه بین‌المللی به دادشان برسد. کار در چنان عرصه‌ای، دانش و قابلیتی می‌خواهد که من در شخص دیگری در بین ابواب جمعی نظام سراغ ندارم. از آقای پزشکیان هم انتظار بیش از این بود. او باید تاکنون متوجه شده باشد که «دعوا نکنیم» جایی در سیاست که عرصه تعارض منافع اقشار مختلف مردم و نمایندگان آنهاست، ندارد. تنها گذاشتن ظریف از جانب او و دیگر همکارانش در دولت قطعاً آخر و عاقبت خوبی برای هیچ‌کس نخواهد داشت.