بزرگنمايي:

ندای لرستان - خراسان / «از قهرمان اوکراین تا شیر اردن» عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم مصطفی غنی زاده است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
زمانی که رسانه‌های غربی تلاش داشتند تا زلنسکی را به عنوان یک قهرمان ملی معرفی کنند، برخی دوستان ایرانی ما هم در هیجان افتاده و فکر کردند این کمدین صحنه‌بازی، واقعا یک قهرمان برای دفاع از کشورش است. او که به جای تدبیر برای جلوگیری از جنگ با روسیه، تن به خواسته‌های آمریکا داد و حاضر شد موشک‌های تاکتیکی ناتو را بدون گرفتن تضمین دفاعی از آنان در اوکراین پذیرا باشد. او نفهمید آمریکا می‌خواهد اوکراین را به عنوان گوشت دم توپ برای روسیه قرار دهد و عملا روسیه و چین را با چنین جنگی، تضعیف کند. رویای اتصال به اروپا آنچنان توهمی ایجاد کرده بود که هیچ عقلانیتی برای او و دوستانش امکان‌پذیر نبود. زلنسکی، اوکراین را تبدیل به زمین سوخته میان روسیه از یک طرف و اروپا و آمریکا از طرف دیگر کرد و یکی از بزرگ ترین بحران‌های دهه اخیر را به داخل کشورش کشاند. فانتزی کمک نظامی غرب به او هم صرفا به پرداخت پول محدود شد و حالا فیلم‌هایی از سربازگیری در کشورش، تبدیل به نمادی از نجنگیدن برای وطن کرده است.
اما برگ جدید دفتر تاریخ اوکراین وقتی بود که این قهرمان ملی و مقاوم در مقابل پوتین، با اولین سخنان ترامپ مبنی بر لزوم واگذاری معادن خاص و بسیار نادر به آمریکا، مشتاقانه به او لبیک گفت. قهرمان ملی اوکراینی‌ها آن قدر ضعیف و حقیر بود که برای دادن معادن کشورش به یک کشور دیگر، حتی چند ساعت هم صبر نکرد. او که با وارد شدن به این جنگ، بخشی از خاک کشورش را در اختیار طرف روس می‌بیند، حالا باید بخش دیگری از مرغوب‌ترین نقاط خاک کشورش را برای سال‌های متمادی در اختیار رقیب روسیه یعنی آمریکا قرار دهد تا کمک مالی این سه سال علاوه بر سودش را برگرداند. معادله را ببینید؛ او به شوق اتصال و بخشی از اروپا شدن، به آمریکا و ناتو اجازه داد تا موشک‌هایشان را در مرز روسیه مستقر کنند. با این کار و اصرار غیرعاقلانه به آن، روسیه را به جنگ با خود فراخواند. حالا سه سال جنگ، نابودی زیرساخت‌ها، از دست رفتن حدود 20 درصد از خاک اوکراین، کشته شدن ده‌ها هزار نفر و... را به دست آورده. اما در مقابل قطعی است که دیگر بخشی از اروپا نخواهد شد و قرار نیست ناتو با او قراردادی ببندد. حالا هم بابت تمام پول‌های گرفته از آمریکا، باید دارایی‌های زیرزمینی خود را برای سال‌های متمادی بدهد و از همه بدتر این که قرار است رهبران روسیه و آمریکا درباره پایان جنگ اوکراین با هم مذاکره کنند و احتمالا بدون رضایت زلنسکی و هموطنانش، بخشی از خاک اوکراین را به روسیه هدیه بدهند. این چهره قهرمان پوشالی است که رسانه‌های غربی برای دنیا ساختند. مردی که کشورش را به آتش افکند و حالا قرار است حتی سر خاکسترهای به جا مانده هم مذاکره و درواقع معامله شود. 
حالا به شیر اردن برسیم. مردی که در راستای هر آن چه صهیونیست‌ها و آمریکایی‌ها خواسته‌اند، قدم برمی‌دارد. او برای قدرت، صرفا اتکای به خارج دارد و در کشوری که بیش از 50 درصد جمعیت آن را مهاجران فلسطینی تشکیل می‌دهند، حتی توان دفاع از کاخ خود را ندارد. حالا در زمانی که مشخص است اردن توان میزبانی از فلسطینیان بیشتر را ندارد و اساسا امکان انتقال جمعیت از غزه وجود ندارد و مردم همراهی نمی‌کنند و این طرح به معنای پایان موضوع فلسطین است، او حتی نمی‌تواند به ترامپ یک «نه» بگوید. ترامپ مانند یک زیردست او را به کاخ سفید می‌کشاند و دستورش را به او ابلاغ می‌کند و در نهایت او هم با رفتارهای هیستریک خود، صرفا می‌گوید باید با دیگر کشورهای عربی مشورت کند تا شاید کسی دیگر «از خارج» حمایت او را به عهده بگیرد. او که سعی داشته خود را قهرمان اردن جا بزند، پس از مقابله با موشک‌های ایران که به سمت رژیم صهیونیستی می‌رفتند، حالا دیگر یک خائن عربی و ملی شناخته می‌شود. وضعیت اقتصادی اردن هم اصلا خوب نیست و رشد اقتصادی این کشور همیشه در گیرودار اعداد بسیار پایین بوده است. 
این وضعیت قهرمانان پوشالی است که بدون اتکا به مردمشان و صرفا برای کپی‌کاری از یک نسخه فیلمی-هالیوودی سعی دارند یک تیپ رسانه‌پسند بزنند و در راستای رضایت غربیان، حتی کشورشان را هم آتش بزنند. جایی که با طناب پوسیده غرب، به چاه جنگ یا حتی صلح ظاهری برود. تصور کند که کسی غیر از خودش، از خارج برای او دل می‌سوزاند. به بازی رسانه‌های معروف جهانی و حضور در مراسم اسکار و گرمی دل ببندد. این وضعیت تمسخرآمیزی است که آن قهرمان پوشالی را به نمادی از حماقت و خیانت برای تاریخ تبدیل می‌کند.