بزرگنمايي:

ندای لرستان - همشهری / «یک اشتباه درباره نسبت ما ‌و آمریکا» عنوان یادداشت روز در روزنامه همشهری به قلم محسن مهدیان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
سخنان روز سه‌شنبه رهبرانقلاب نشان داد که مسئله مذاکره غیرمستقیم نه تحمیل بوده است و نه تخلف. چنین اراده‌ای را نه کسی می‌تواند به نظام تحمیل کند و نه می‌تواند تخلف و تمرد کند. البته اصل چنین اراده‌ای با نحوه تحقق و اجرای آن متفاوت است.
ضمنا این سخنان نشان داد که مذاکره غیرمستقیم یکی از ده‌ها راهی است که نظام برای رفع تحریم و کاهش فشارهای اقتصادی دنبال می‌کند. درنهایت اینکه به قاعده دلیل-تجربه به این مذاکرات بیشتر بدبینیم تا خوش‌بین.
اما درباره این خطای تحلیل باید نوشت. کدام خطا؟ چرا و چطور و با کدام محاسبات، برخی از این ماجرا تحمیل یا تخلف را برداشت کردند؟
به‌نظر می‌رسد خطا اینجاست که برخی میان نسبت ایدئولوژیک ما با آمریکا با نسبت دیپلماتیک تفکیک قائل نیستند. این دو جدا از هم نیستند، اما یکی هم نیستند و یکی ذیل دیگری است.
بازار
نسبت ایدئولوژیک چه می‌گوید؟ می‌گوید دشمنی ما با استکبار هویتی است. تا جمهوری اسلامی هست، دشمنی آمریکا ادامه دارد و تا این شیطان، استکبار می‌ورزد، دشمنی جمهوری اسلامی با آمریکا ادامه دارد.
اما نسبت دیپلماتیک چیست؟ ما هر زمان و هر اندازه بتوانیم به نفع این مردم و خاک از آمریکا امتیاز بگیریم، کوتاهی نخواهیم کرد.
حالا مسئله مذاکره دقیقا کدام‌یک است؟ رهبرانقلاب و سال‌ها پیش حضرت امام به این سؤال پاسخ دادند. تا زمانی که آمریکا از موضع برابر با مردم ایران حرف نزند نشستن پای میز مذاکره خطاست. روی دیگر این سخن چیست؟ اگر آمریکایی‌ها به هر دلیلی که می‌تواند ناشی از ضعف داخلی خودشان یا قدرت ایران باشد، قواعد جمهوری اسلامی و گفت‌وگوی عادلانه را پذیرفتند، می‌توان به مذاکره هم به‌عنوان یک راه‌حل توجه کرد. و البته در این میان کسانی باید پای میز مذاکره بروند که به تعبیر حضرت امام عمیقا کینه آمریکا را به دل داشته باشند.
به سخن ساده‌تر جمهوری اسلامی همانطور که رهبرانقلاب بارها فرموده‌اند، برای خنثی‌سازی‌ تحریم‌ها از تمام ابزارها و فرصت‌ها استفاده خواهد کرد و این با نسبت ایدئولوژیک و دشمنی ما با آمریکا قابل جمع است.
اگر این نسبت‌ها دقیق و منظم سرجای خودش قرار بگیرد، آن‌وقت موضوع مذاکره مستقیم یا غیرمستقیم کاملا موکول به شرایط است و شرط اصلی همان است که طرف مقابل بپذیرد و حاضر باشد از موضع برابر و با پذیرفتن حقوق اساسی مردم ایران مذاکره کند؛ کما اینکه همین مذاکره غیرمستقیم در دولت شهید رئیسی 4مرتبه صورت گرفته بود.
با این مقدمه دیگر دچار این خطای ناشی از ظاهرگرایی نمی‌شویم که هرجا سخن از مذاکره شد، نظام تن به تحمیل داده یا نسبت به تخلف و تمرد سکوت کرده است که چنین اتهامی سخت‌تر و دردناک‌تر از خطای احتمالی صورت‌گرفته است.