بزرگنمايي:

ندای لرستان - اعتماد / «ایران و آمریکا: از مسقط تا رم» عنوان یادداشت روز در روزنامه اعتماد به قلم علی آهنگر است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
و سرانجام پای جورجیا ملونی هم به میان آمد. رم پایتختی که به اندازه تاریخ، پیشینه دارد. هر جا که تاریخ هست، رم، ایتالیا و اینک جورجیا ملونی هم هست. ایران و روم خواهران تاریخی یکدیگرند. در سرد و گرم تاریخ با هم، در برابر هم و در کنار یکدیگر بوده‌اند و هستند. «آشنا» کردن را بلدند. گفت دانی آشنا کردن؟ بگو
گفت نی، از من تو سباحی مجو
«ناآشنایان» این وادی سه‌شنبه‌ای را به تلاطم کشیدند. در صبح زود سه‌شنبه 26 فروردین به وقت تهران، در گفت‌وگویی مفصل با فاکس‌نیوز گفتند سطح غنی‌سازی تعهدشده در توافق برجام را برای ایران می‌پذیرند. عصر نشده اتاق وضعیت تشکیل دادند؛ برای سفیر ویتکاف صفحه‌ای با عنوان «دفتر نماینده رییس‌جمهور در خاورمیانه» در شبکه ایکس باز کردند و بیانیه‌ای برایش نوشتند که ایران باید تمام صنعت هسته‌ای خود را برچیند! مکان مذاکره هم که پیش از این به رم تخصیص یافته بود، دوباره به مسقط برگشت، آنگاه بار دیگر به رم بازگشت. این تلاطم‌های کاخ سفید در یک روز، نشان از ناآشنایی ایشان در شنا کردن در بحر طویل مذاکره است. مذاکره دریایی است که باید آشنا کردن بدانید. با دستور و فرمان و تهدید سر نمی‌گیرد. چنان‌که در اوکراین و گرینلند و پاناما و کانادا و اینجا و آنجا سر نگرفت. جنگ می‌خواهید؟ بسم‌الله: این شما و این جنگل خشک و‌ تر خاورمیانه؛ وارد شوید. گفت‌وگو و صلح می‌خواهید؟ آداب دارد. ایران را می‌خواهید بشناسید؟ معرفی می‌کنیم: چون به دریا درآید، آب حیات است؛ و چون به ساحل درافتد، از جنس سنگ و جماد است.
چو به بحر تو درآیم، به مزاج آب حیاتم
بازار
چو فتم جانب ساحل، حجرم، سنگ و جمادم
اینک‌ اما این ایران است که پرده صلح، آرامش، گفت‌وگو و در کنار یکدیگر نشستن و زیستن را برای خاورمیانه و جهان برکشیده است. ایران می‌بیند و می‌داند که خاورمیانه از جنگ خسته و آزرده است. ایران می‌داند که جهان در حال گذار به آینده‌ای که آمادگی‌اش را ندارد، در رنج و نااطمینانی است. هشداری که مدیرعامل پیشین گوگل به جهانیان داد. اریک اشمیت از تازه‌ترین دیدارش با جهان نزدیک آینده گزارش داد. او در بیانی هیجان‌انگیز و دلهره‌آور گفت: تا یک سال آینده، بیشتر برنامه‌نویسان و مهندسان نرم‌افزار جای خود را به هوش مصنوعی می‌دهند. دیگر از هزینه‌های سرسام‌آور و فخرفروشی تحقیرکننده مهندسان نرم‌افزار تا یک سال آینده خلاص می‌شویم. او افزود: در سه تا پنج سال آینده به هوش عمومی مصنوعی یا AGI می‌رسیم؛ یعنی سامانه‌هایی که از نظر هوش و توانایی، هم‌تراز با بهترین انسان‌ها هستند؛ یعنی به عنوان مثال همزمان می‌توانند بنویسند، تحلیل کنند، اختراع کنند و هزار چیز دیگر. دلهره‌ای که اریک اشمیت آفرید آنجا بود که گفت: در شش سال آینده، به « فراهوش» مصنوعی می‌رسیم؛ از هوش مصنوعی به فراهوش مصنوعی! یعنی موجودی دیجیتال که از تمام انسان‌های روی زمین با هم، باهوش‌تر است. هشدار دهشتناک و نکته اصلی خداوندگار گوگل اما این بود که: جامعه جهانی برای این تحولات آماده نیست! بله جهان به سمتی با سرعت به پیش می‌تازد که آماده نیست. آنجا را نمی‌شناسد. در حول و بلا به‌سر می‌برد. اریک اشمیت هشدار می‌دهد سرعت پیشرفت خیلی بیشتر از آمادگی ماست. این نه تنها پیامی برای شغل‌ها و اقتصاد، بلکه برای آموزش، اخلاق، سیاست، امنیت و حتی تعریف « انسان بودن» در آینده است. بله حتی تعریف انسان بودن در آینده. و ایران این حقیقت را دریافته و فهمیده است. همسایگان ایران نیز چنین کرده‌اند. عربستان، با سرمایه‌گذاری 100 میلیارد دلاری در هوش مصنوعی، امارات با همکاری‌های چند میلیارد دلاری با فرانسه، نشان داده‌اند که آینده را شناخته‌اند. خاورمیانه دیگر تنها میدان جنگ نیست؛ در آستانه نقش‌آفرینی در جهان هوشمند است. ایران نیز با تکیه بر بزرگ‌ترین دارایی‌اش، سرمایه انسانی جوان، فناور و دانا می‌خواهد در ساخت جهان آینده نقش ایفا کند؛ جهانی که دیگر با معیارهای دیروز سنجیده نمی‌شود. پس اگر ایران و امریکا می‌خواهند در رم یا مسقط به توافقی دست یابند، باید فراتر از پرونده‌های هسته‌ای بنگرند. آنها باید به آینده‌ای نگاه کنند که از راه رسیده است. آینده‌ای که تنها با گفت‌وگو، همفکری، احترام و همکاری ممکن خواهد بود.