بزرگنمايي:

ندای لرستان - فردا / یک تحلیلگر مسائل سیاسی گفت: توسعه در نگاه کرباسچی و همفکرانش آن بود که در دهه هفتاد می‌گفتند هر که زیر یک میلیون درآمد دارد از تهران برود! یکی از موضوعات مهم در شرایط کنونی بحث توسعه است؛ اینکه کشور در مسیر توسعه یافتگی قرار بگیرد و مسئولان در تمام قوا و نهادها بتوانند موانع توسعه را از میان بردارند؛ اما چگونه؟ امیررضا واعظ آشتیانی، تحلیلگر مسائل سیاسی، درباره این موضوع به «فردا» گفت: «اینکه گفته می‌شود همسایگان ما توسعه یافته‌اند و ما نیستیم، سخن صحیحی نیست زیرا آنها خودشان را بزک کرده‌اند. توسعه زیرساخت‌هایی دارد که وقتی بررسی می‌کنیم، می‌بینیم معیارهای توسعه در کشورهای همسایه وجود ندارد. باید به مسئله توسعه زیربنایی نگاه کنیم. حتی برخی از کشورهای غربی که ادعای توسعه‌یافتگی دارند هم از معیارهایی واقعی توسعه به دورند و آن طور که ادعا می‌کنند نیستند». بازار او ادامه داد: «گام اول برای تحقق توسعه موضوع فرهنگی است. مرحوم هاشمی رفسنجانی زمانی که رئیس‌جمهور بود، در خطبه‌های نماز جمعه بحث توسعه‌یافتگی را مطرح کرد و همان زمان برخی مسئولان در پاسخ به او گفتند توسعه‌یافتگی به چه قمیتی؟ این جمله به چه قیمتی بسیار مهم است. درست که کشور نباید در جا بزند اما نکته این است که باید چه ارزش‌هایی از دست بدهیم و چه موضوعاتی را مد نظر قرار دهیم تا الزاما به توسعه برسیم؟ در همان مقطع یعنی دهه هفتاد آقای کرباسچی که شهردار تهران و البته مدعی توسعه‌گرایی بود، می‌گفت هر فردی که زیر یک‌ میلیون درآمد دارد از تهران برود و جالب است بدانید که در آن زمان حقوق بسیاری صدهزار تومان بود. توسعه در نگاه آقای کرباسچی و همفکرانش اینگونه بود. حالا باید بگوییم که منظورمان از توسعه چنین توسعه‌ای است که همراه با بی‌عدالتی است؟ حتما پاسخ منفی است و واقعیت این است که بخشی از توسعه یافتگی باورهای فرهنگی مردم است و باز هم باید پرسید آیا بسترهای لازم در این عرصه را فراهم کرده‌ایم؟» این تحلیلگر مسائل سیاسی همچنین بیان کرد: «نکته دیگر نوع حکمرانی است. باید پرسید نوع حکمرانی مسئولان توسعه را محقق می‌کند یا خیر؟ آیا می‌خواهیم صرفا یک بخش‌هایی را توسعه دهیم یا اراده داریم که همه موضوعات را به موازات در یک ریل‌گذاری صحیح توسعه دهیم. در جاهایی که حکمرانی خوب داشتم حتما به موفقیت رسیدم اما در بخش‌هایی چنین اتفاقی رخ نداده است. توسعه‌یافتگی اگر همه‌جانبه و در یک ریل‌گذاری منطقی و نظارت دقیق قوه مقننه و اجرای درست از سوی دولت و البته فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی باشد، حتما به نتیجه می‌رسد. اینکه دولت‌های قبل بی‌توجه اجرای قانون از جمله برنامه‌های پنج‌ساله بودند و حکمرانی سلیقه‌ای داشته‌اند یا مجالس قبل فقط تماشاگر بوده‌اند و نظارت نکرده‌اند، مسائلی است که مانع پیش رفتن توسعه در کشور شد. البته این را هم بگویم ایران از کشورهای همسایه توسعه‌یافته‌تر است و آنها خود را بزک کرده‌اند. همین ترکیه ارزش پول ملی‌اش را به شدت از دست داده است. هر کشوری که صرفا بخواهد تجویز آمریکا و اروپا را پیاده کند، در زیربناهایش دچار توسعه‌یافتگی نمی‌شود». واعظ آشتیانی در پایان گفت: «نکته مهم دیگر انتخاب مدیران متخصص است. در حوزه مدیران کسانی انتخاب شدند که شاید دلسوز بودند اما اینکاره نبودند. به قول آیت‌الله جوادی آملی ما آدم خوب باعرضه می‌خواهیم و فرد بی‌عرضه ولو انسان خوبی باشد به درد اداره امور نمی‌خورد. تعهد جای خود را دارد و خیلی هم خوب است اما نباید تخصص را نادیده بگیرم. باید همه چرخ‌دهنده‌ها همه با هم حرکت کنند. وقتی می‌گوییم حکمرانی سلیقه‌ای می‌شود یعنی افرادی به مدیریت می‌رسند که اساسا باور اجرای قانون ندارند و واقعیت این است که یکی از مهم‌ترین موانع توسعه حکرمانی سلیقه‌ای بوده است».

فردا / یک تحلیلگر مسائل سیاسی گفت: توسعه در نگاه کرباسچی و همفکرانش آن بود که در دهه هفتاد می‌گفتند هر که زیر یک میلیون درآمد دارد از تهران برود!
یکی از موضوعات مهم در شرایط کنونی بحث توسعه است؛ اینکه کشور در مسیر توسعه یافتگی قرار بگیرد و مسئولان در تمام قوا و نهادها بتوانند موانع توسعه را از میان بردارند؛ اما چگونه؟
امیررضا واعظ آشتیانی، تحلیلگر مسائل سیاسی، درباره این موضوع به «فردا» گفت: «اینکه گفته می‌شود همسایگان ما توسعه یافته‌اند و ما نیستیم، سخن صحیحی نیست زیرا آنها خودشان را بزک کرده‌اند. توسعه زیرساخت‌هایی دارد که وقتی بررسی می‌کنیم، می‌بینیم معیارهای توسعه در کشورهای همسایه وجود ندارد. باید به مسئله توسعه زیربنایی نگاه کنیم. حتی برخی از کشورهای غربی که ادعای توسعه‌یافتگی دارند هم از معیارهایی واقعی توسعه به دورند و آن طور که ادعا می‌کنند نیستند».
بازار
او ادامه داد: «گام اول برای تحقق توسعه موضوع فرهنگی است. مرحوم هاشمی رفسنجانی زمانی که رئیس‌جمهور بود، در خطبه‌های نماز جمعه بحث توسعه‌یافتگی را مطرح کرد و همان زمان برخی مسئولان در پاسخ به او گفتند توسعه‌یافتگی به چه قمیتی؟ این جمله به چه قیمتی بسیار مهم است. درست که کشور نباید در جا بزند اما نکته این است که باید چه ارزش‌هایی از دست بدهیم و چه موضوعاتی را مد نظر قرار دهیم تا الزاما به توسعه برسیم؟ در همان مقطع یعنی دهه هفتاد آقای کرباسچی که شهردار تهران و البته مدعی توسعه‌گرایی بود، می‌گفت هر فردی که زیر یک‌ میلیون درآمد دارد از تهران برود و جالب است بدانید که در آن زمان حقوق بسیاری صدهزار تومان بود. توسعه در نگاه آقای کرباسچی و همفکرانش اینگونه بود. حالا باید بگوییم که منظورمان از توسعه چنین توسعه‌ای است که همراه با بی‌عدالتی است؟ حتما پاسخ منفی است و واقعیت این است که بخشی از توسعه یافتگی باورهای فرهنگی مردم است و باز هم باید پرسید آیا بسترهای لازم در این عرصه را فراهم کرده‌ایم؟»
این تحلیلگر مسائل سیاسی همچنین بیان کرد: «نکته دیگر نوع حکمرانی است. باید پرسید نوع حکمرانی مسئولان توسعه را محقق می‌کند یا خیر؟ آیا می‌خواهیم صرفا یک بخش‌هایی را توسعه دهیم یا اراده داریم که همه موضوعات را به موازات در یک ریل‌گذاری صحیح توسعه دهیم. در جاهایی که حکمرانی خوب داشتم حتما به موفقیت رسیدم اما در بخش‌هایی چنین اتفاقی رخ نداده است. توسعه‌یافتگی اگر همه‌جانبه و در یک ریل‌گذاری منطقی و نظارت دقیق قوه مقننه و اجرای درست از سوی دولت و البته فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی باشد، حتما به نتیجه می‌رسد. اینکه دولت‌های قبل بی‌توجه اجرای قانون از جمله برنامه‌های پنج‌ساله بودند و حکمرانی سلیقه‌ای داشته‌اند یا مجالس قبل فقط تماشاگر بوده‌اند و نظارت نکرده‌اند، مسائلی است که مانع پیش رفتن توسعه در کشور شد. البته این را هم بگویم ایران از کشورهای همسایه توسعه‌یافته‌تر است و آنها خود را بزک کرده‌اند. همین ترکیه ارزش پول ملی‌اش را به شدت از دست داده است. هر کشوری که صرفا بخواهد تجویز آمریکا و اروپا را پیاده کند، در زیربناهایش دچار توسعه‌یافتگی نمی‌شود».
واعظ آشتیانی در پایان گفت: «نکته مهم دیگر انتخاب مدیران متخصص است. در حوزه مدیران کسانی انتخاب شدند که شاید دلسوز بودند اما اینکاره نبودند. به قول آیت‌الله جوادی آملی ما آدم خوب باعرضه می‌خواهیم و فرد بی‌عرضه ولو انسان خوبی باشد به درد اداره امور نمی‌خورد. تعهد جای خود را دارد و خیلی هم خوب است اما نباید تخصص را نادیده بگیرم. باید همه چرخ‌دهنده‌ها همه با هم حرکت کنند. وقتی می‌گوییم حکمرانی سلیقه‌ای می‌شود یعنی افرادی به مدیریت می‌رسند که اساسا باور اجرای قانون ندارند و واقعیت این است که یکی از مهم‌ترین موانع توسعه حکرمانی سلیقه‌ای بوده است».