بزرگنمايي:

ندای لرستان - آگاه/متن پیش رو در آگاه منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا در مسقط حوالی ساعت 15 روز گذشته آغاز شد و تا حوالی ساعت 17:40 ادامه داشت. کانال اطلاع‌رسانی وزیر امور خارجه بعدازظهر روز گذشته (شنبه) در این خصوص نوشت: گفت‌وگوهای غیرمستقیم بین جمهوری‌اسلامی ایران و ایالات‌متحده آمریکا راجع به موضوع رفع تحریم‌ها و بحث هسته‌ای، پایان یافت. طبق اعلام کانال اطلاع‌رسانی وزیر امورخارجه، در این گفتگوها که با وساطت عمان انجام شد، سیدعباس عراقچی وزیر امورخارجه جمهوری‌اسلامی ایران و استیو ویتکاف نماینده ویژه رئیس‌جمهور آمریکا در امورغرب آسیا، در فضایی سازنده و مبتنی بر احترام متقابل مواضع دولت‌های متبوع خود راجع به موضوعات مرتبط با برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز ایران و رفع تحریم‌های غیرقانونی علیه ایران را از طریق وزیر امورخارجه عمان تبادل کردند. طرفین موافقت کردند که این گفتگوها در هفته آینده ادامه یابد.
آنطور که کانال اطلاع‌رسانی وزیر امورخارجه، نوشت: پس از پایان بیش از دوونیم‌ساعت مذاکرات غیرمستقیم، رؤسای هیئت‌های نمایندگی ایران و آمریکا در هنگام ترک محل گفت‌وگوها با حضور وزیر امورخارجه عمان دقایقی گفت‌وگو کردند.
توهم سرمایه‌گذاری‌ آمریکایی‌ها
اما همزمان با آغاز مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا، عده‌ای در حال رویافروشی هستند و چنین القاء می‌کنند که در نتیجه توافق با آمریکا، سیل سرمایه‌گذاری‌های آمریکایی‌ها به ایران سرازیر می‌شود. در همین رابطه، برخی مدعی شده‌اند که آمریکا در صورت توافق با ایران، یک هزار میلیارد دلار در ایران سرمایه‌گذاری می‌کند!
ادعای سرمایه‌گذاری کلان آمریکایی‌ها در ایران به محض حصول توافق هسته‌ای، یک دروغ شاخدار و یک رویافروشی آشکار است؛ دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا از زمان تصدی مجدد این سمت و بازگشت به کاخ سفید در بهمن‌ماه سال گذشته، تمام تلاش و تمرکز خود را معطوف کرده است تا سرمایه‌های همه دنیا را به داخل آمریکا جلب و جذب کند و در این راستا، با شعار «اول آمریکا»، تقریبا با تمام جهان، جنگ تجاری و تعرفه‌ای راه انداخته است؛ آنگاه چطور ممکن است که راضی به سرمایه‌گذاری کلان سرمایه‌گذاران کشورش در داخل ایران شود. 
ترامپ نشان داده که بسیار منفعت‌طلب و بازاری مسلک است؛ او حتی شرط سفرش به ریاض را سرمایه‌گذاری یک تریلیون دلاری عربستان‌سعودی در آمریکا دانسته است، آنگاه چطور موافقت خواهد کرد که همین مقدار پول از آمریکا برای سرمایه‌گذاری به ایران منتقل شود. ترامپ اخیرا به‌صورت صریح اعلام کرده که دفعه قبل که به عربستان‌سعودی سفر کرده مقامات سعودی با خرید 450 میلیارد دلار از محصولات آمریکایی موافقت کرده بودند و حالا در دوره جدید ریاست‌جمهوری‌ پس از موافقت عربستان‌سعودی با سرمایه‌گذاری یک‌تریلیون دلاری، مجدد به ریاض سفر می‌کنم. ترامپ گفته که این‌بار «سعودی‌ها پولدارتر و ما پیرتر شده‌ایم» و به همین دلیل به آنها تاکید کرده‌ام که در صورت موافقت با خرید یک‌تریلیون دلاری از شرکت‌های آمریکایی به ریاض سفر خواهد کرد. ترامپ گفت که عربستانی‌ها با این پیشنهاد که قرار است طی چهارسال انجام شود موافقت کردند و بنابراین او به عربستان سفر خواهد کرد.
از سویی دیگر باید توجه داشت که رژیم آمریکا بالغ بر دو سال است که اجازه نمی‌دهد ایران به 6 میلیارد دلار طلبش از کره‌جنوبی که به قطر منتقل شده، دسترسی پیدا کند؛ آنگاه چطور موافقت خواهد کرد که ده‌ها برابر از این مبلغ، در ایران سرمایه‌گذاری شود؟!
مضاف بر موارد فوق‌الذکر، باید توجه داشت که عمده سرمایه‌گذاران و سرمایه‌داران در کشور آمریکا متعلق به بخش خصوصی و شبکه متمول صهیونیستی هستند که با ایران اسلامی تضاد موجودیتی و هویتی دارند و اساسا به سبب پاسپورت اسرائیلی‌شان نمی‌توانند به کشور ما ورود داشته باشند. 
دلیلی که ثابت می‌کند جذب سرمایه‌های آمریکایی در ایران محال است
از همه این موارد که بگذریم باید توجه داشت که ایران و آمریکا حتی اگر در جریان مذاکرات غیرمستقیم‌شان در مسقط به توافق پیرامون برخی مسائل هسته‌ای نیز نائل شوند، کماکان به‌صورت محتوایی و ایدئولوژیک دو قطب متمایز محسوب می‌شوند و هیچگاه نمی‌توانند با یکدیگر همگرایی مبنایی داشته باشند.
رهبر انقلاب در این خصوص می‌گویند: علت مخالفت با نظام جمهوری‌اسلامی این است که جمهوری‌اسلامی آمد دستِ سلطه آمریکایی را از کشور کوتاه کرد؛ همه مسئله این است. آمریکایی‌ها بر یک کشوری با ثروت، با امکانات و در موقعیت راهبردی حساس جغرافیایی مثل ایران، به‌طورکامل مسلط بودند؛ انقلاب و جمهوری‌اسلامی آمدند دست اینها را کوتاه کردند؛ اینها می‌خواهند انقلاب و جمهوری‌اسلامی را نابود کنند به‌خاطر این، می‌خواهند تسلط داشته باشند؛ همچنان‌ که بر بسیاری از کشورهای منطقه متأسفانه تسلط دارند. آنها می‌خواهند دستور بدهند «باید این کار را بکنید» و حاکم فلان کشور این منطقه حساس، «بایدِ» آنها را روی چشم بگذارد و قبول بکند! آنها این را می‌خواهند. توجه بفرمایید! اینها نکته مهمی است؛ مسئله، مسئله احساسات نیست؛ مسئله، مسئله این نیست که انسان ناگهان به‌خاطر یک حادثه دفعی مثلا فرض کنید موضع‌گیری بکند؛ مسئله، مسئله اساسی و ریشه‌ای است؛ اینها نوکر لازم دارند؛ جمهوری‌اسلامی عزت خود را به رخ اینها کشیده و اینها نمی‌توانند تحمل کنند. آنها می‌خواهند حکامی وجود داشته باشند که پولشان را بگیرند، از امکاناتشان استفاده کنند، دستور آنها را اطاعت بکنند، هروقت هم که آنها میل داشتند اینها عوض بشوند؛ مثل اینکه یک روزی انگلیس‌ها همین نقش را در منطقه داشتند، یک روز رضاخان را آوردند، یک روز هم رضاخان را به دلایلی مایل بودند ببرند و بردند و پسرش را سر جایش گذاشتند؛ آنها این را می‌خواهند. متأسفانه در کشورهای خلیج‌فارس، در کشورهای منطقه غرب آسیا، این حالت در بسیاری از این کشورها وجود دارد؛ اینها در مقابل آمریکا خاضعند، خاشعند. 
اما دلیل دیگری که ثابت می‌کند حتی به فرض توافق ایران و آمریکا در خلال مذاکرات غیرمستقیم در مسقط پیرامون مسائل هسته‌ای، هیچگونه سرمایه‌گذاری از ناحیه آمریکایی‌ها در ایران صورت نمی‌گیرد، تجربه موجود در این زمینه است؛ پس از حصول توافق برجام در سال 1394، بسیاری بر این خیال خام بودند که ورود سرمایه‌های آمریکایی و غربی، اقتصاد ایران را متحول می‌سازد، اما در فروردین 1395 یعنی چندماه پس از حصول برجام، «ولی‌الله سیف» رئیس وقت بانک مرکزی کشورمان در مصاحبه با تلویزیون بلومبرگ تصریح کرد: برجام «تقریباً هیچ» دستاورد اقتصادی برای ایران نداشته است.
بنابراین ضرورت ایجاب می‌کند که رویافروشی را کنار بگذاریم و اقتصاد کشور را به روند مذاکرات هسته‌ای مسقط گره نزنینم؛ شرطی‌سازی اقتصاد کشور تبعات جبران‌ناپذیری دارد؛ ما طی سال‌های اخیر کم از این بابت ضربه نخورده‌ایم. شرطی‌کردن اقتصاد کشور در دهه 90 سبب شد تا رهبر انقلاب نسبت به این مسئله تذکر و انذار دهند. ایشان در آبان‌ماه سال 98 در دیدار با تولیدکنندگان، کارآفرینان و فعالان اقتصادی درخصوص شرطی‌شدن اقتصاد گفتند که گره‌زدن روند حل مشکلات به تصمیمات دیگران موجب بروز بدترین مشکلات برای کشور می‌شود. رهبری گفتند که در این سال‌ها بیان مسائلی از قبیل اینکه «ببینیم 6 ماه دیگر چه می‌شود» یا «برجام چه می‌شود» و حالا نیز «به امید ابتکار رئیس‌جمهور فرانسه ماندن» هیچ مشکلی را حل نکرده و نخواهد کرد و این نگاه باید کنار گذاشته شود.
بازار